Kamienica Spółdzielni Budowlano - Mieszkaniowej Pracowników Państwowych w Lublinie
1926 - 1928
ul. Gabriela Narutowicza 71
Jest
to pierwszy budynek Spółdzielni Mieszkaniowo – Budowlanej
Pracowników Państwowych, najstarszej spółdzielni mieszkaniowej w Lublinie. Należy do najokazalszych kamienic mieszkalnych okresu
międzywojennego w mieście. Charakterystyczny zaokrąglony narożnik
nadaje jej elegancji i reprezentacyjności.
Budynek
oddaje styl przejściowy w architekturze, wczesno modernistyczny z
elementami akademizmu klasycyzującego. Parter budynku tworzy mocną
podstawę. Wypełniają go typowe dla lat 20.
w Polsce okna z
historyzującym półkolistym łukiem. Na elewacjach zaznacza się
horyzontalizm cofniętych pasów okiennych narożnika oraz w postaci
gzymsów: wieńczącego i w pasie balkonów II kondygnacji. Od strony
ul. Narutowicza pojawiają się delikatne, poziome rozrzeźbienia
tynku.
Na zaokrąglonym narożniku uzyskano grę linii pionowych i poziomych. W modernistycznych pasach okiennych pojawiają się
półkolumny z rozrzeźbionymi kanelurami, które przenikają
wertykalnie przez trzy kondygnacje.
-----------------------------------------------------------------
Balustrady
balkonów posiadają formę zgeometryzowaną z motywem diagonalnym,
pojawiającym się często w okresie
przełomu lat 20 i 30.
Od
strony podwórka kamienica niemal pozbawiona jest kantów. Obrys
krawędzi cechuje się płynnością, meandruje, unika kąta
prostego.
fot.
J. Dudziak
ze
strony lublin.eu
fot.
J. Dudziak
ze
strony lublin.eu
-----------------------------------------------------------------
bibliografia:
1. Przesmycka Elżbieta [red.], "Architektura Modernizmu", Lublin 2008
tekst i zdjęcia
Marcin Semeniuk